To, że jastrząb poluje na wróbla przyczynia się do czujności wróbla i rozwijania się w nim zdolności ucieczki. Choć deszcz, elektryczność bądź ogień czasem ludzi ranią, to jednak nikt ich nie przeklina. Post może być trudny, a jednak daje ludziom energię, aktywność i zdolność obrony. System immunologiczny dziecka zazwyczaj zyskuje moc dzięki chorobie. Gimnastyka nie jest łatwa, a przecież jej znaczenie jest zasadnicze dla zdrowia i siły ciała. Duch ludzki uszlachetnia się poprzez oddawanie czci Bogu i medytację, ale także poprzez chorobę, cierpienie i trudności. One umożliwiają im zasłużenie na Raj, gdyż Bóg zapewnia wielką nagrodę w zamian za niewielką ofiarę.
Trudności i cierpienia wznoszą ludzi na wyższe poziomy duchowości i będą nagrodzone po wielokroć na Tamtym Świecie. To dlatego wszyscy Wysłannicy doświadczyli największych cierpień i trudności. Trudności, cierpienia i nieszczęścia sprawiają, że grzechy wiernych są przebaczane i odpuszczane, odpędzają ich od grzechów i podstępów szatańskich, zmysłowego Ja, pomagają im docenić błogosławieństwa Boże i otwierają bramy wdzięczności. Skłaniają również bogatych I zdrowych do tego, aby zainteresowali się biednymi i chorymi i im pomagali. Ci, którzy nigdy nie cierpieli, nie potrafią pojąć sytuacji ludzi głodnych, chorych i dotkniętych nieszczęściem. Poza tym, te trudności mogą pomóc w ustanowieniu bliższych relacji pomiędzy różnymi warstwami społecznymi.
Jaka jest rola intencji w poszczeniu?
Intencja ma zasadnicze znaczenie w naszych działaniach, gdyż Prorok Muhammad, niech będą z nim pokój i błogosławieństwo, powiedział, że nasze działania są sądzone wedle intencji. Intencja jest duchem naszych uczynków, gdyż bez niej nie ma nagrody. Jeśli pozostajesz głodny i spragniony od brzasku aż do zachodu słońca, ale bez intencji poszczenia, to Bóg nie uzna tego za post. Jeśli pościsz bez intencji zyskania aprobaty Boga, to nie otrzymasz nagrody. Zatem, cokolwiek człowiek zamierza – otrzyma za to jakąś odpłatę.
Ci, którzy mają mocną wiarę w Boga i intencję wiary –zostaną nagrodzeni wieczną szczęśliwością w Raju. Jednak ci, którzy są zdeterminowani nie wierzyć, którzy usunęli ze swoich serc wrodzoną tendencję do wiary, będą ofiarami swojego odwiecznego przeznaczenia i zasłużą na karę wieczną. Zaś co do tych, którzy głęboko zasiali w sobie niewiarę i utracili zdolność do wiary, Koran powiada:
Tym, którzy trwają rozmyślnie przy niewierze, jest obojętne, czy ich ostrzegasz czy też nie ostrzegasz (co do końca, jaki ich czeka); oni nie uwierzą. Bóg opieczętował ich serca i słuch, a na ich oczach jest zasłona. Czeka ich sroga kara (na Tamtym Świecie) (Baqara, 2:6-7).
Co z tymi, którzy twierdzą, że poszczenie przez tak długi czas jest niezdrowe, odbija się na wydajności pracy a nawet na rozwoju kraju?
Życie ludzkie składa się z dwóch głównych sił: ducha i ciała. Choć czasem działają one w harmonii, to jednak częstszy jest konflikt, w którym jedna z nich pokonuje drugą. Jeśli panoszą się siły zmysłowe, to duch staje się coraz bardziej bezsilny, gdyż poddaje się tymże siłom. Jeśli zaś ktoś potrafi kontrolować pragnienia cielesne, umieścić serce, które jest siedzibą intelektu duchowego) ponad rozumem, i przeciwstawić się pragnieniom zmysłów, to wtedy ów człowiek zdobywa Wieczność.
W porównaniu z poprzednimi stuleciami ludzie mogą być obecnie bogatsi i cieszyć się większymi wygodami. Choć z drugiej strony o wiele łatwiej wpadają w pułapkę oczarowania, chciwości, uzależnień i fantazji. Im bardziej zaspokajają swoje zwierzęce instynkty, tym bardziej za nimi pędzą. Wchodzą w złe spekulacje, aby zaspokoić swoją chciwość i zarabiać ciągle więcej i więcej; sprzedają swoją duszę Szatanowi za najbardziej banalne korzyści. I zrywają z prawdziwymi wartościami ludzkimi stopniowo – dzień za dniem.
Poświęcanie korzyści czerpanych z doczesnych przyjemności ma to samo znaczenie dla postępu człowieka, jak korzenie dla wzrostu drzewa. Tak, jak drzewo rośnie w bezpośrednim związku ze zdrowiem i siłą swoich korzeni, tak ludzie wzrastają w doskonałości, aby uwolnić się od egoizmu – i żyć dla innych.
W jakie praktyki duchowe należy wkładać wysiłek w okresie ramadanu?
Samokrytyka: samokrytykę można określić jako poszukiwanie i odkrywanie własnej wewnętrznej i duchowej głębi i podejmowanie koniecznego wysiłku duchowego i intelektualnego w celu zdobycia prawdziwych wartości ludzkich. Dzięki temu człowiek może odróżnić pomiędzy dobrem a złem, rzeczami szkodliwymi i korzystnymi, a także umieć zachować prawość serca. Ponadto wierny może ocenić teraźniejszość i przygotować się na przyszłość. Może ustanowić stały związek z Bogiem, gdyż taka relacja zależy od zdolności wiernego do życia duchowego i świadomości, co zachodzi w świecie wewnętrznym danej osoby. Sukces przynosi zachowanie natury niebiańskiej człowieka oraz stałą regenerację wewnętrznych uczuć i zmysłów.
Refleksja: refleksja stanowi ważny krok w zachowaniu świadomości tego, co zachodzi wokół nas i prowadzi do wyciągania właściwych wniosków. Ze względu na to największy przedstawiciel ludzkości, najlepszy pod względem refleksji i innych wartości, mówi: „Żaden akt czci nie daje takiej zasługi, jak refleksja. Zatem rozważajcie dobrodziejstwa, jakie daje wam Bóg, ale nie rozważajcie Jego Istoty, gdyż nigdy nie zdołacie Jej zgłębić”. Tymi słowami, które wskazują na wartość refleksji, i chwałę ludzkości Prorok określa jednocześnie granice refleksji i przypomina nam o naszych własnych ograniczeniach.
Wdzięczność: wdzięczność manifestuje się przekonaniem i uznaniem, że wszelkie dobrodziejstwa są od Boga i urządzeniem swego życia wedle tego. Można okazywać Bogu wdzięczność słownie a także swoim codziennym życiem i uznaniem, że życie, ciało oraz wszelkie zdolności i osiągnięcia oraz dobrodziejstwa pochodzą od Boga. „Czyż nie widzicie, że Bóg uczynił wszystko, co w niebiosach i wszystko, co na ziemi, by wam służyło, i nie szczędził wam Swoich łask, widzialnych i ukrytych?” (Lokman, 31:20); On daje wam spośród tego wszystkiego, o co prosicie i będziecie liczyć dobrodziejstwa Boga, to nigdy ich nie zliczycie” (Abraham, 14:34).
Oczywiście wierny powinien wzrastać we wszystkich cnotach w okresie ramadanu, gdyż jest to ku temu najwłaściwszy okres w roku.
Autor: HIKMET ISIK
https://fountainmagazine.com/2002/issue-40-october-december-2002/why-does-god-tell-muslims-to-fast