Duma Ludzkości (Prorok Mahomet) był człowiekiem miłości i uczucia. Jednym z jego imion było Habib Allah (Ukochany Boga), które oznacza z języka arabskiego „ten, kto kocha Boga i jest kochany przez Boga”. Mistrzowie sufizmu, tacy jak Imam Rabbani, Mewlana Halid i al-Dahlawi, twierdzą, że miłość jest ostateczną stacją duchowej podróży.
Bóg stworzył wszechświat jako przejaw Jego miłości do Swoich stworzeń, zwłaszcza ludzkości, a islam stał się tkaniną utkaną z tej miłości. Jak mówi islamski uczony Bediuzzaman, esencją tworzenia jest miłość. Tak jak miłość i współczucie matki pozwala chirurgowi operować jej chorego, aby uratować mu życie, dżihad nie wyklucza wojny, jeśli zajdzie taka potrzeba, aby zachować takie podstawowe prawa człowieka, jak prawo do życia i wolność religijna. Dżihad nie oznacza wyłącznie wojny, choć niektórzy twierdzą, że jest to jedyne znaczenie.
Kiedyś przyjaciel powiedział do mnie: „Bez wyjątku i bez względu na wiarę spotykasz się ze wszystkimi, a to przełamuje napięcie muzułmanów. Ale islamską zasadą jest kochanie tego, co lub kogo trzeba kochać na sposób Boga i nie kochać tego, co lub kto też musi być nielubiany na sposób Boga”. W rzeczywistości ta zasada jest często błędnie rozumiana, ponieważ w islamie całe stworzenie ma być kochane zgodnie z zasadą kochania na sposób Boga.
„Nielubienie na sposób Boga” nie dotyczy ludzi, ale uczuć, myśli i atrybutów. Dlatego powinniśmy nie lubić takich rzeczy jak niemoralność, niewiara i politeizm, a nie tych, którzy się w nie angażują. Bóg stworzył człowieka jako istotę szlachetną i każdy w pewnym stopniu uczestniczy w tej szlachetności. Wysłannik Boży (Prorok Mahomet) wstał kiedyś z szacunku dla człowieka, gdy przechodził kondukt pogrzebowy Żyda. Kiedy przypomniano, że zmarły był Żydem, Prorok odpowiedział: „Ale on jest człowiekiem”, demonstrując w ten sposób wartość, jaką islam nadaje człowiekowi.
To pokazuje, jak bardzo nasz Prorok szanował każdą osobę. Biorąc to pod uwagę, zaangażowanie niektórych samozwańczych osób lub instytucji muzułmańskich w działalność terrorystyczną nie leży w islamie. Przyczyn należy szukać w nich samych, ich fałszywych interpretacjach oraz innych czynnikach i motywach. Islam nie wspiera terroru, więc jak muzułmanin, który naprawdę rozumie swoją religię, może być terrorystą?
W tych ramach, jeśli wykluczymy pewne okresy i osoby, interpretacja islamu przez Turków, w odniesieniu do kwestii otwartych do interpretacji, jest poprawna i pozytywna. Jeśli uda nam się rozpowszechnić na całym świecie islamskie zrozumienie takich bohaterów miłości, jak Nijazi Misri, Yunus Emre i Mewlana Rumi, i jeśli zdołamy przekazać ich przesłanie miłości, dialogu i tolerancji ludziom, którzy są spragnieni tego przesłania, to wszyscy będą dążyć do miłości, pokoju i tolerancji, które reprezentujemy.
Islamska definicja tolerancji jest taka, że Prorok zabronił słownych nadużyć. Na przykład Abu Dżahl, pomimo wszystkich wysiłków Proroka, zmarł przed przyjęciem islamu. Jego niewiara i wrogość wobec Proroka były takie, że zasłużył na przezwisko „Abu Dżahl” (z arab. „ojciec ignorantów i bezczelnych”). Jego niestrudzony sprzeciw wobec islamu był cierniem w boku muzułmanów. Jednak pomimo takiej wrogości Prorok zawsze ostrzegał swoich Wspóltowarzyszy przed lekceważącymi uwagami na temat Abu Dżahla. Pewnego razu na zgromadzeniu Wspóltowarzyszy, w którym obecny był syn Abu Dżahla, Ikrima, Prorok upomniał Towarzysza, którego słyszano, jak obraża Abu Dżahla: „Nie krzywdź innych krytykując ich ojców”. Innym razem powiedział: „Przeklinanie matki i ojca jest wielkim grzechem”. Wspóltowarzysze zapytali: „O Wysłanniku Boży, czy ktoś przekląłby swoich rodziców?” Prorok odpowiedział: „Kiedy ktoś przeklina ojca innego człowieka, a ten w zamian przeklina jego ojca, lub gdy ktoś przeklina matkę innej osoby, a ten drugi robi to samo w zamian, przeklinają swoich rodziców”.[Muzułmanie, Sahih, „Iman”, s. 145; Tirmidhi, Sunan, „Birr”, 4]
Podczas gdy Prorok Miłosierdzia, pokój i błogosławieństwo z nim, był niezwykle wrażliwy, jeśli chodzi o szacunek dla innych, niektórzy muzułmanie usprawiedliwiają dziś swoje szorstkie zachowanie na podstawie religii. To pokazuje, że nie rozumieją islamu, w którym nie ma miejsca na złośliwość i nienawiść. Koran stanowczo nawołuje do przebaczenia i tolerancji. W jednym wersecie mówi o ludziach pobożnych: „Dla tych, którzy rozdają, i w radości, i w utrapieniu; dla tych, którzy powstrzymują gniew i przebaczają ludziom; a Bóg kocha ludzi czyniących dobro” (Koran, 3:134) Innymi słowy, muzułmanie nie biorą odwetu, gdy są słownie znieważani lub atakowani. Jeśli to możliwe, jak mówi Yunus, zachowują się tak, jakby nie mieli ręki ani języka by odpowiedzieć, ani też serca by się urazić. Przełykają swój gniew i zamykają oczy na winy innych. Słowa wybrane w wersecie są bardzo znaczące. Kezm, tłumaczone jako połykanie, oznacza połykanie czegoś takiego jak cierń, którego nie można połknąć; kzm oznacza kogoś, kto połknął swój gniew. Znowu werset, wspominając cechy wierzących, mówi: „… a kiedy przechodzą obok pustej gadaniny, to przechodzą z godnością”. (Koran, 25:72)
Kiedy patrzymy na wzniosłe życie Proroka Mahometa, widzimy, że zawsze przestrzegał wskazań przedstawionych w Koranie. Na przykład, Współtowarzysz Proroka kiedyś żałował za grzech i przyznał: „Jestem winny rozpusty. Jakakolwiek jest moja kara, oddaj ją i oczyść mnie”. Prorok powiedział do niego: „Wróć i pokutuj, bo Bóg przebacza wszystkie grzechy”. Innym razem Współtowarzysz Proroka poskarżył się Wysłannikowi Bożemu na kogoś, kto ukradł jego rzeczy. Ale w chwili, gdy miała zostać wymierzona kara, Współtowarzysz powiedział: „Zmieniłem zdanie i nie chcę kontynuować mojej sprawy. Wybaczam tej osobie”. Prorok Mahomet zapytał: „Dlaczego wniosłeś tę sprawę do sądu? Dlaczego nie wybaczyłeś mu od samego początku?
Kiedy takie przykłady są badane z ich oryginalnych źródeł, staje się jasne, że metoda stosowana przez tych, którzy działają z wrogością i nienawiścią, którzy postrzegają wszystkich poza sobą z gniewem i którzy oczerniają innych jako niewiernych, jest nieislamska, ponieważ islam jest religią miłości i tolerancji. Muzułmanin to osoba pełna miłości i uczucia, która unika różnych rodzajów terroryzmu i która nie ma złości i nienawiści do nikogo ani do niczego.
S. Camci, dr K. Unal, Hosgoru ve Diyalog Iklimi, Merkur Yayinlari, Izmir 1999, s. 104 -110.
13/06/2022