Bóg rozpoczął objawianie Koranu w ramadanie. Ma to wiele implikacji, m.in.:ażeby przywitać miesiąc ramadan, kiedy objawiony został Koran, wierni powinni być, jak aniołowie, rezygnując z jedzenia i picia. Powinni również starać się zrezygnować z próżnych zajęć zmysłowego Ja oraz z jego rażących potrzeb. W czasie ramadanu powinni recytować Koran bądź się mu przysłuchiwać, jak gdyby był objawiany po raz pierwszy. Jeśli to możliwe, to powinni mu się przysłuchiwać tak, jakby słyszeli Proroka Muhammada, albo Archanioła Gabriela recytującego go do Muhammada, albo Boga objawiającego go do Muhammada poprzez Gabriela. Powinni brać pod uwagę Koran w swoich codziennych działaniach, i przekazując jego przesłanie innym, ukazywać Boski cel jego Objawienia.
Ramadan zmienia świat muzułmański w olbrzymi meczet, w którym miliony recytują Koran mieszkańcom Ziemi. Ukazując rzeczywistość wersetu: „Miesiąc ramadan, w którym został objawiony Koran” (2:185), ramadan dowodzi, że jest miesiącem Koranu. Podczas, gdy niektórzy w wielkim zgromadzeniu w olbrzymim meczecie świata islamu przysłuchują się jego recytacji z uroczystym nabożeństwem, to inni go recytują. Jest rzeczą niestosowną porzucić ów niebiańsko-duchowy stan przez posłuszeństwo cielesnej jaźni – jedząc i pijąc w tym „świętym” meczecie, gdyż to powoduje nienawiść całego zgromadzenia. Także sprzeciwianie się tym muzułmanom, którzy poszczą jest niestosowne i musi prowokować niechęć i pogardę świata islamu.
Poszczenie w ramadanie ma wiele celów związanych z nagrodami duchowymi danej osoby, gdyż każdy został posłany na ten świat po to, by obsiewać go nasionami świata przyszłego. Poniżej wyjaśnimy jeden taki cel:
Nagrody za dobre uczynki wykonane w czasie ramadanu są mnożone przez tysiąc. Jeden z hadisów powiada, że za każdą literę w Koranie Bóg daje 10 nagród. Recytowanie jednej litery oznacza 10 dobrych uczynków i daje 10 dobrych uczynków w Raju. Jednak w czasie ramadanu ta nagroda jest pomnażana przez tysiąc i nawet więcej za takie wersety, jak werset Tronu (Baqara 2:255). Nagroda jest nawet większa w piątkowe noce ramadanowe. Poza tym każda litera jest pomnażana 30 tysięcy razy, jeśli jest recytowana w czasie Nocy Władzy.
W czasie ramadanu Koran, którego każda litera wydaje 30 000 owoców Raju, staje się olbrzymim, błogosławionym drzewem, które produkuje miliony trwałych owoców rajskich. Jakże korzystny to handel i jak wielka strata dla tych, którzy nie doceniają liter Koranu.
Zatem ramadan jest najwłaściwszym czasem na taki handel w imię Wieczności. To jak najżyźniejsze pole, które uprawia się, aby zebrać żniwo na Tamtym Świecie. To wyjątkowe i znamienite święto z paradą tych, którzy czczą Królestwo swego Pana.
To dlatego post w ramadanie jest obowiązkowy i wierni nie mogą zaspokajać zwierzęcych instynktów swego cielesnego Ja oraz pławić się w bezużytecznych fantazjach. Ponieważ stają się jak aniołowie, gdy poszczą lub wchodzą w taki handel, każdy wierny jest zwierciadłem odbijającym Samowystarczalność Boga. Może stać się czystym duchem, ubranym jedynie w ciało – jeśli opuści świat na określony czas.
Jeden ramadan może zapewnić wiernemu 80-letnią wartość nagrody, gdyż Koran deklaruje, że Noc Mocy może być korzystniejsza, niż 80 lat bez takiej nocy (Qadr, 97:3). Król może wyznaczyć święta dla upamiętnienia jakiejś okazji, jak np. wstąpienie na tron, a następnie w tych dniach zaszczycić wiernych poddanych szczególnymi łaskami. Podobnie, Wieczny i Pełen Majestatu Król 18 000 światów objawił w czasie ramadanu Koran każdemu z nich. Mądrość wymaga tego, aby ramadan był szczególnym boskim świętem, w czasie którego Bóg wylewa Swe błogosławieństwa, a istoty duchowe się zbierają. Zakładając, że ramadan jest takim zarządzonym przez Boga świętem, post jest nakazany po to, aby ludzie powstrzymywali się w pewnej mierze od swoich zajęć fizycznych.
Post umożliwia również ludziom pozbycie się grzechów popełnionych przez ich zmysły i wykorzystanie ich we właściwych dla nich aktach czci. Ci, którzy poszczą, powinni chronić swój język od kłamstwa, obmawiania i przeklinania, a zająć go recytacją Koranu, wysławianiem Boga, szukaniem Jego przebaczenia i wzywaniem błogosławieństwa dla Proroka Muhammada. Powinni powstrzymywać swoje oczy i uszy przed oglądaniem i słuchaniem rzeczy zabronionych. Przeciwnie, powinni spoglądać na rzeczy, z których mogą wyciągnąć duchową lekcję, oraz słuchać Koranu. Kiedy żołądek, który jest swego rodzaju fabryką, przestaje funkcjonować, inne części ciała (małe warsztaty) również można łatwo zatrzymać.
Jednym z celów postu jest przestawienie ludzi na dietę fizyczną i duchową. Jeśli działa natura zmysłowa człowieka, je i pije, jak tylko tego pragnie, to szkodzi to zdrowiu. Lecz, co ważniejsze, szkodę ponosi ich życie duchowe, gdyż nie rozróżniają pomiędzy dozwolonym i zakazanym. Taka zmysłowa natura nie potrafi być posłuszna sercu i duszy. Nie uznając żadnych zasad, trzyma człowieka na wodzy i kieruje nim bądź nią, jak tylko zechce.
Poszczenie w miesiącu ramadanie przyzwyczaja zmysłowe Ja do diety, a samodyscyplina do posłuszeństwa. Żołądek nie doznaje szkody z przejedzenia, gdyż poprzedni pokarm jest prawidłowo strawiony. Ucząc się odmawiać sobie tego, co jest dozwolone, człowiek może iść za rozkazami rozumu i religii i powstrzymać się przed tym, co jest zakazane. Dzięki temu zmysłowa natura człowieka nie psuje życia duchowego swego właściciela.
Większość ludzi cierpi do pewnego stopnia głód. Ażeby cierpliwie znieść długo trwający głód, ludzie powinni ćwiczyćsię w samodyscyplinie i surowości. Post w ramadanie daje taki trening cierpliwości, sprawiając, że ludzie odczuwają głód przez 15 albo nawet 24 godziny – jeśli opuszczą sahur – posiłek przed brzaskiem. Post leczy zatem niecierpliwość i brak wytrwałości, które stanowią podwójne utrapienie człowieka.
Wiele części ciała służy w jakiś sposób żołądkowi. Jeśli ta „fabryka” nie zaprzestanie w którymś z miesięcy swojej codziennej rutyny, to owe części ciała zajmują się tylko sobą i zapominają o oddawaniu czci Bogu. To dlatego święci zawsze wybierali surowość jako drogę do duchowej i ludzkiej doskonałości. Post w ramadanie przypomina nam, że nasze ciało zostało stworzone do czegoś więcej niż tylko służenie żołądkowi. W czasie ramadanu wiele części ciała doświadcza przyjemności anhelicznych i duchowych – przeciwnych do materialnych. W efekcie, wierni, którzy poszczą, doświadczają poziomu duchowej przyjemności i oświecenia w zależności od stopnia duchowej doskonałości. Poszczenie w miesiącu ramadanie uszlachetnia ludzkie serce, ducha i rozum i najgłębsze zmysły. Nawet, jeśli żołądek się skarży, to te zmysły się radują.
O Boże, obdarz pokojem i błogosławieństwami naszego mistrza Muhammada w sposób, w jaki zechcesz i obdaruj go tym, na co zasłużył, w liczbie równej nagrodom za recytowanie liter Koranu w czasie ramadanu. Daj także pokój i błogosławieństwo jego Rodzinie i Towarzyszom. Niech będzie pochwalony Pan Honoru i Władzy, który jest ponad tym, co (niektórzy) Jemu fałszywie przypisują. Pokój niech będzie Wysłannikom, a wszelka chwała – Bogu, Panu Światów.
Amen.
21/03/2022